სოფელში მზეც სულ სხვანაირია

აუ რარიგ ძლიერ მიყვარს,ჩემი წუთი-სოფელი                         ფანჯარასთან შემომდგარი ყვავილების ქოთნები                 ორღობეში  მოსეირნე  ხალხი Ანდაც ღორები                           ყურშა ძაღლი ჭრელ ნაფერი,ნაიარევ ტორებით        უღელ-შებმულ ხარის ხვნეშა, რომ შეგყურებს გოდებით      მიყვარს,მიყვარს, ძლიერ მიყვარს ჩემი წუთისოფელი       ეკლესიის ზარის რეკვა და მამლები, ყოჩები                          საქსოვ ძაფით ხელში, ბებოს მოღაჟღაჟე ლოყები                განა არის სხვა სიმდიდრე, რაც ამ სიტკბოს გადაწონის? მოგონება გულში მრჩება, როგორც უხვი საგანძური              როგორც სითბო,როგორც კვალი წაუშლელად მოსაგონი.