ნამტვერი ფიქრები...

ზეცის კამარას უსაშველოდ ვარკვლავნი ებრძვის,
ღამის ფიქრები სულის ძირში მხვდება მაშინვე,
მთვარის შუქის სხივს უსათუოდ ყოველდღე ვერთთვი,
რაღაც უღირსი და უჩინარი გრძნობა მაშინებს.

ზღუბლზე მე ნამტვერ ღამის ფიქრებს ვხედავ ამაღამ,
დამწვარ ღუბლებზე უსაშველოდ მინდა გავფრინე,
ვიღაცას ვხედავ, და ის ვიღაც ძალზედ წამაგავს,
მაგრამ მე მინდა იმ ვიღაცას ჩემად არ ვთვლიდე.

ამ საშინელი სილამაზის პატრონს მე ვეტრფი,
მზის სხივებად რომ გადმომფინოს, მეღირსოს სითბო,
 ამ წამც უეცრად ჩემი თავი წყვდიადს მივეცი,
ამ სილამაზის დასასრული ვერ მივხვდი თვითონ.

ტატო .