და სიყვარული ამაოა...

მეუკვე ვცადე ეს სიყვარული, 
და  მე ვიგემე თავად სიკვდილი,
აღიარება არ არის რთული,
ის არასოდეს არის სირცხვილი!
და სიყვარული ფერებია
ფუნჯი კი მე ვარ,
ფერებ შესხმული ნამთვრალები,
შენს გვერდით ვწევარ!
ხატვა მინდება, და მახსენდება
მხატვარი არ ვარ,
სიწმინდე მინდა! მაგრამ უფერო და
შავი ცა ვარ.
მზის სხივით მინდა ვიბატონო,
უფერო ფერში,
მინდა ყოველთვის პირველი ვიყო
მე ყველაფერში! 
და სიყვარული ამაოა, როგოც
ნათელი,
მე ვერასოდეს შევწვდი სიყვარულს
ღამე ნათევი!
მაგრამ იმედი არასოდეს ის 
არ დამტოვებს,
წყენინება კი მათ ეწვევათ
ვინც მიმატოვეს!
და სიყვარული ამაოა, როგორც
ნათელი,
მე ვერასოდეს შევწვდი სიყვარულს
ღამე ნათევი!

ტატო ბერიაშვილი.