და ტკივილები მისაფრთებიან

ისე ვიგრძენი ცხოვრების გემო,
ჩემ წილად მხოლოდ ტკივილ მერგო,
აჩრდილები კი ჩემს სხეულს ცრიან,
და მე არაფერს აღარ მაცდიან!

და ტკივილები მისაფრდებიან,
რომ ჩამოვუშვი ის აფრებია,
სადამდე უნდა ველოდო გავლას,
ყველანი მახრჩობთ, ყველანი მწამლავთ!

რად მეშინია მე დაძინების,
ნიჭიც აღარ მაქვს მე დაჟინების.
სულ გამიქარწყლდა ყველა ძალები,
ისევე  სასმელს მივეძალები.

ისევე სიზმრებს ვებრძვი მთვარეზე,
არაფრის მჯერა მე მწუზარეზე.
და მე დავმარცხდი როგორც ირემი
ლომის ბრჭყალისგან განუგმირელი.

ტატო ბერიაშვილი.