ერთმანეთის თვალებით

ყვითლად იღვრებიან,
ალისფერ სხივებში,
მიმოზები,
ყვავილობს ქალაქი,
ქუჩები ხიდებზე
მიმოდიან,
მე, ყოველ საღამოს,
შენი სიმყუდროვით
ვიმოსები,
შენ კი, ჩემს სუნთქვაში,
ახალ იმედს ჰპოვებ,
ყოველ დილით.

ზოგჯერ (ცაშიც ხდება-
ხოლმე) ბაცდებიან
ვარსკვლავები,
გული სტკივა სულს და
ვერაფერს აღიქვამს
დადებითად...
გაივლის განწყობა.
ჩვენ, რაც მთავარია,
დავასკვენით:

თურმე, შეგვძლებია ხედვა ერთმანეთის თვალებითაც.