მხოლოდ შენ

გულს მოეფინნენ გძნობები ბალიშებად, 
სიმშვიდემ სიგიჟე გამომიგზავნა ამის და მანიშნებლად .
თვალებსაც შესცვლიათ
სამყაროს ფერი ,
ამ სიყვარულს გამოუჩნდა უამრავი მტერი,
მაგრამ მოდი , მოდი ჩამკიდე ხელი .
,,გონებას "გზა-კვალი უდროოდ აერია ,
შენზე ფიქრში , თმებს ჭაღარა გაერია,
,,გული" გონებას უმოწყალოდ დაერია;
,,მონატრება" ამათ ჩხუბში დაუნდობლად  ჩაერია..
მაგიჟებს შენი ჩუმი ღიმილი, 
გახსოვს ყვავილები რომ მაჩუქე გვირილის...
თუ მკითხო ლექსის მიზეზი ,
ეს შენ ხარ , სიტყვები მხოლოდ შენ მიგეძღვნის !
ჩემო შავთვალებავ, შავო არწივო , 
არსად გამოქროლდე , ჩემთან დაიბუდე, 
შენდამ სიყვარულში , მწვავედ დავიბუგე..
ჰოი როგორ მსურდა შენი ჩახუტება , 
შენგან სიშორე უჩვეულოდ მაწუხებდა ...
ღიმილი ეგ შენი ჩუმად მომჩვევია, 
თავს შენზე ფიქრები უხმოდ მომხვევია ...
მხოლოდ შენშია წამები ბედნიერების.
მხოლოდ შენით მწამს ამ ქვეყნიერების ...