ბედზე ჩივილი


ნუ დაიწყებ ბედზე ჩივილს , იღბალის გმობას, 
წუთის სოფელი ძაღლმადურად თითქოს რომ გაგაქვს,
სანამ ყოყმანობ, -  ,,აბა, მე რა მაქვს”?…
შესაძლოა, ვიღაც წვიმაში ქექავდეს ნაგავს.
როცა დასწყევლი გაჩენის დღეს,
ბედისგან გამწყრალს, 
სანამ იგლოვებ  შავ-თეთრთა გამას
და მზერას მიაპყრობ  ცრემლებით  ვარსკვლავს,
დაფიქრებულხარ?  ,,პეტრეს”  ფეხიც  კი არ აქვს?!
ვიღაც, ტაძართან ლუკმა-პურს ითხოვს,
სადღაც ნატრობენ შენს იღბალს ამ წამს
და რა ქნას ხელებმა, დეკემბერს ითოვს!
შენ კი ჩივილით,  ,,აბა, მე რა მაქვს”?!…
იცოდე! ვიღაც დაიბადა უთვალისჩინო,
ვისაც სწადია, თუნდ , მკრთალი გამა…
შენ კი ფიქრობ, რომ შენს ბედს უჩივლო
და უფლის ტახტთან მოაწყო დრამა?!…
                         (2023)თ.მ

შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.

1 კომენტარი
ამხანაგი საბიასიმარტოხელა მოარული7 თვის წინ

❤️❤️❤️❤️

© POETRY.GE 2013 - 2024

@ კონტაქტი