ბედზე ჩივილი
ნუ დაიწყებ ბედზე ჩივილს , იღბალის გმობას, წუთის სოფელი ძაღლმადურად თითქოს რომ გაგაქვს, სანამ ყოყმანობ, - ,,აბა, მე რა მაქვს”?… შესაძლოა, ვიღაც წვიმაში ქექავდეს ნაგავს. როცა დასწყევლი გაჩენის დღეს, ბედისგან გამწყრალს, სანამ იგლოვებ შავ-თეთრთა გამას და მზერას მიაპყრობ ცრემლებით ვარსკვლავს, დაფიქრებულხარ? ,,პეტრეს” ფეხიც კი არ აქვს?! ვიღაც, ტაძართან ლუკმა-პურს ითხოვს, სადღაც ნატრობენ შენს იღბალს ამ წამს და რა ქნას ხელებმა, დეკემბერს ითოვს! შენ კი ჩივილით, ,,აბა, მე რა მაქვს”?!… იცოდე! ვიღაც დაიბადა უთვალისჩინო, ვისაც სწადია, თუნდ , მკრთალი გამა… შენ კი ფიქრობ, რომ შენს ბედს უჩივლო და უფლის ტახტთან მოაწყო დრამა?!… (2023)თ.მ
შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.
© POETRY.GE 2013 - 2024
@ კონტაქტი
1 კომენტარი
❤️❤️❤️❤️