ჩემო დედამიწავ!


ეს  რა დაგმართნია ჩემო დედამიწავ ,
ხელისგულივით შუაზე გადაშლილხარ , 
ავი სულისგან უკვე ვეღარ გიცავ , 
ძალიან მედარდები ჩემო დედამიწავ ! 
ზეცას და ქვესკნელს შორის ხაზი გაჭიმულა , 
მზისგან გამთბარი ფსკერიც გაყინულა, 
სიკეთის ნაპერწკალი წამებში დაძირულა,
სული მოელვარე აალებულ ცეცხლში ჩაძირულა...
ლოცვით ცოცხლობენ ჩვენთვის ბერები ,
ტაძარში გაისმის მგალობლის ბგერები..
სანთელი გაშავებულ გულებს ანათებს , 
მათხოვარს გამხმარი პურიც ანაყრებს ...
ზოგს ეს ცხოვრება არაფრად ანაღვლებს , 
თავის სიძუნწით ჯოჯოხეთს განაგებს..
კაცი რად იშვა ამ ქვეყნად ნეტავ?
ადამიანო ეს ვინ ყოფილხარ რამდენსა ბედავ!
განწმენდილ ცოდვებს სისხლითა ღებავ?!..
ღვთისგან მორგებული სამყარო დანგრეულა ,
სიკეთისა და ბოროტების ხიდი ჩანგრეულა,
თვალები შენი ადამიანო სიხარბით ამღვრეულა ,
გარშემო ყველაფერი ცოცხლად დამტვრეულა....
ღმერთს რა პასუხს გავცემთ იმ ქვეყნად შვილები ,
განა ტყუილად იბრძვიან , გმირები?!
წინ გაიხედე უდარდელო ადამიანო, 
ცოდვისგან განიწმინდე არ დააგვიანოო..... 
     teklusha

შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.

0 კომენტარი

© POETRY.GE 2013 - 2024

@ კონტაქტი