მარიამს-გოგონას პოეზიის საღამოდან

სად ხარ მარიამ ამ დუმილში, ღამეში, ქარში...
სიტყვა მოგეცი ჰოდა გეძებ. სად ხარ მარიამ?!
შენი სხეულის სიშორემდე ჩემს მკლავებს გავშლი.
ყველა სიგიჟე ტყვიასებრი მზერის ბრალია.

(მშვიდია ქუჩა)

მე კი ვგავარ დაკარგულ ტურისტს,
საკუთარ თავში ვმოგზაურობ, გარეთ ქარია.
დანაპირების შესრულება-საწყისი ტური,
მაგრამ ვერა და ვერ გიპოვე, სად ხარ მარი, ამ

დუმილში, ქარში, სიბნელეში?!...

მარ, არასოდეს არაფერი არ არის გვიან,
მარ, ყველა გრძნობას მოერგება თავისი ლოგო.
მე შენს თვალებში წაკითხული სურვილი მქვია,
შენ კი, ჩემს თვალში-მომხიბვლელი ღიმილით გოგო.