ასე მგონია


ვითვლი დროს, ღვენთად მიწურულს,
ცაზე ფერია, ნაცრისფერია,
ჩემი სული გაგუდულია
სხვისი მიზნისთვის მონათლულია


ჩემი სიფხიზლე სიღრმის ტოლია
ვეღარ გავუძლებ, ასე მგონია,
მზეში ბურუსი მეგობარია
სინათლე ჩემთან? დიდი ჭორია


მარტოობაში გზის ხსნა ბოთლია
მაგრამ ვიცი, ცუდი ჰობია
მსგავსად ყოფის დალეულია,
ვეღარ გავუძლებ ასე მგონია.

შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.

0 კომენტარი

© POETRY.GE 2013 - 2025

Facebook Telegram კონტაქტი