მძიმე დანაკლისი

ვერაგმა სიკვდილმა სიცოცხლე მოგტაცა –
მე გული გამიპო, ულმობლად გამთელა,
სიცოცხლის აზრის სუნთქვა შემიკრა
და ვით ზღვის ზვირთებმა კლდეს მიმახეთქა…

ჩემო ძვირფასო და საყვარელო –
ნუთუ შენს სიკვდილს უნდა შევეგუო?!
არ მსურს დავიჯერო, რომ ეს სიმართლეა –
იქნებ ეს მხოლოდ ბნელი სიზმარია?!

ო, რა მძიმეა შენთან განშორება –
უშენოდ სიცოცხლე გამიჭერდება!
ახლა კი მხოლოდ ის დამრჩენია,
რომ მაღალ ღმერთს ვთხოვო – მომცეს გამძლეობა.