მეგობარი


შენ მასწავლე თბილად ქცევა,
არცა მტრულად ნადებივით,
შენ მასწავლე თბილად პყრობა,
ჩემო კარგო სანთელივით!!!

მეგობრობის ხმათა ფერი,
ისმის სიოდ არცა ფრენად,
მეგობრობის ხმათა ფერით,
ვერ გაუგებ ვერცა ფრენად!!!
 
შენ მასწავლე დაო ჩემო,
ტრფობა,ნდობა საიმედოდ,
შენ მასწავლე ზღვაში ბევრი,
ნდობა,რწმენა სასიკეთოდ!!!

გულში ფერი გიზის ჰანგებს უსმენს,
არ მიენდობა სხვათა ფერებს,
გულში ფერი მუდამ გიზის,
ჩემო კარგო სხვათა ფერებს!!!

ვიცი ჩვენი მეგობრობის,
მჯერა მუდამ იდღეგრძელებს,
არც წამი,არც წუთი,არც საათი,
არ შეუშლის ჩვენდა მდგომებს!!!

მუდამ იცი სად იპოვო,
ბრძენი კაცის სიტყვა პირი,
მუდამ იცი ჩემო კარგო,
სხვისი გულის ძგერა ფერი!!!

მუდამ იცი, სადაც მიხვალ,
ჩემო დაო,იყავ ბრძენი,
შენ მუდამ ჩემთან ახლოს,
იყავ,როგორც მეგობარი!!!

ავტ: // თორნიკე ხაბაძე//
        30.08.2022
0 კომენტარი

© POETRY.GE 2013 - 2024

@ კონტაქტი