კუკიანი (1)

1  თავი
           2035 წელი იყო ნოემბერი ერთი წვიმიანი დღე. ლომიძეების ოჯახში მოხუცებული მწერალი ნიკო ლომიძე სიკვდილისთვის ემზადებოდა. ერთ ოთახში იწვა იქვე იდო ფეჩი ტელევიზორი რომელიც თითქმის არასდროს იყო ჩართული ერთი ლოგინი სადაც ნიკო ლომიძე იწვა  და მხოლოდ ერთი არსება მატებდა იქაურობას სიხოცხლეს ქოთანში ჩარგული გვიმარა. მეორე ოთახში ნიკოს ოჯახის წევრები და ახლო ნათესავები იყო რომლებმაც იცოდნენ რომ ნიკოს დრო უკვე წასული იყო მაგრამ არ კარგავდნენ იმედს როგორც ყველას ჩვევია. მაშინ ნიკომ დაიძახა ეს ძახილი იყო სულის შემძვრელი თითქოს  ყველა ელოდებოდა  მაგრამ დააგვიანა. მაშინ იქ მისი შვილი ვახო ლომიძე შევიდა ნიკომ მისი შვილის შვილის ნახვა მოინდომა რომელსაც ასევე ნიკო ერქვა 14 წლის ბიჭი რომელიც ისე აზროვნებდა როგორც ზრდასრული ადამიანი ნიკო მის ბაბუას ლოგინის გვერდზე დადგმულ სკამზე დაუჯდა და დადუმდა  რამდენიმე წუთის შემდეგ ბაბუამ დუმილი დაარღვია და ნიკოს კითხა - გინდა ბაბუ რაღაც მოგიყვე. ნიკომ იცოდა რომ ეს ბაბუას ბოლო სიტყვები იქნებოდა რათქმაუნდა დათანხმდა და დიდი გულისყურით მოუსმინა ბაბუს რომელიც გულმაღლა იწვა და ჭერს უყურებდა თვალს არ ხუჭავდა ეშინოდა და თავის შვილიშვილს შეხედა  და დაიწყო ლაპარაკი რომელიც ისეთივე სუსტი იყო როგორც ბულბულის ხმა ქარში და ჭექაქუხილში.