თოვა
თოვს. საკვირველია მშვენიერების იდეა, რომელიც საკუთარ თავს ამჟღავნებს ბუნების სილამაზეში. თოვს. ჩემი ცნობიერების მზერა დაუტყვევებიათ თოვლის ფანტელებს. თოვს. საოცრად მომინდა წერა. მინდა, მივუძღვნა ამ სილამაზეს პოეზიის შედევრი. თოვს სიცივეში; ჩემი გული კი თბება. თოვს. პოეზიის სივრციდან გამოემართნენ მუზები ჩემს სულში დროის გასატარებლად. თოვს სიცივეში და თოვს სულში; გული კი უფრო და უფრო თბება.