მაინც იმედი მოდის

მე გული მტკივა, მტკივა სიჩუმით
და ამ სიჩუმეს ინახავს სევდა...
სულში ცრემლები წვიმდა სიუხვით,
როდესაც სატრფოს არ ყოფნა მდევდა.

არ ვიცი სად ვარ, არც ის, რა მელის,
ასე საწყალი ვზივარ და ვოხრავ,
მაინც იმედი მოდის სხვა ფერის,
მოდის და ხვალის დღე ასე მოაქვს.