რად

ჩვენ დაგვებურა მომავლის სიო, შავ ფერთა დასი გახდა მისანი;
წყეულ ნოტებად გვექცა ზმანება და ეს ნოტები გახდნენ მექანი.
არ ყოფილიყო ნეტავი ასე,  გაიშლებოდნენ იქ ჩვენთვის ცანი...
სამწუხაროა, რომ შენ მითხარი: ,,ნეტავ არასდროს არ გამეცანი!"