ეს ლოდინი უსასრულო გამუდმებით მძლევს, დაღლილ სულში იმედი კი ძველებურად ძევს. ცხოვრების ქარი იალქანს სადღაც მაღლა წევს, ჩემი გვამი დაღლილა და ხის ქვეშ წყნარად წევს.
შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.
© POETRY.GE 2013 - 2025
0 კომენტარი