შენ

...შენც ჩემზე ფიქრში დაწერე ლექსი,
მეც სიხარულის ფიალა შევსვი...
წუხელ გავიგე შენი ნაზი ხმა,
დიდი სევდის ხე იმ წამს გამიხმა.
შენ სიყვარულით დაწერე ლექსი,
ეს იყო შენთვის დიდი რეფლექსი;
მე გულისყურით დავიწყე კითხვა,
გული გამითბო იმან, რაც ითქვა.
შენ მეგობარი მიწოდე სულის;
საყვარელი ხარ, გოგონავ, უფლის!
შენი სახელიც ამასვე მოწმობს.
შენი წადილი ჩემში კვლავ ომობს.

შენ ხარ ოცნება აუხდენელი,
მე მაინც მჯერა, რომ ამიხდები.
დღეები შენით გაუცდენელი
მიიჩქარიან... მეც ავინთები,
როგორც სასმისში - ღვინო ხვანჩკარა
და მოვალ შენთან, ჩაგეხუტები;
ვნატრობ, ეს ჟამი, რომ დააჩქარა.

როდესაც შორს ხარ, სევდის ხე ხარობს;
როცა ახლოს ხარ, ჩემს სულში დარობს,
შენი ღიმილი გულს ისევ ართობს,
შენი ტკბილი ხმა მატყვევებს, მათრობს.