საკუთარ თავს ანუ (მეორე მეს)

ჩვენ რაღა ვიცით მეგობარო დავდივართ ერთად,
და არ გვაშინებს ყოველი დღე სიმთვრალით სავსე,
მთელი ცხოვრება გვერდით მდგგომა დაღუნე თავი,
როცა ერთმანეთს ვავსებდით და ხელახლა ვავსებთ,
ნაძირალები კვლავ იშვერენ ჩვენსკენ ბინძურ თითს,
უსირცხვილობამ გადაფარეს კაცობრიობა
რადგან ეშმაკთან დაუდვიათ ბინძური ფიცი,
და იდზახიან რომ დავდეთო ღმერთთან პირობა,
ვერ გაარჩიეს მეგობარო, დღევანდელ დროში
და ვეღარ გვიცნეს პოეტები დედამიწაზე
რადგან ამბობენ ლოთობაა მათი ცხოვრება,
რადგან ამბობენ არ ვიქნებით წყეულ მიწაზე,
აბა რაღა ვთქვა მებობარო დავდივარ მძიმედ,
რადგან ქებაი უღირსების ახლა ღმერთია
ჩვენი ლექსები ისეთივე ბასრი ძლიერი,
ჩვენი ბაგიდან ვერა და ვერ გამოეტია,
ახლა არ ვიცი მეგობარო ჩემო ძვირფასო,
ან ვის რა ვუთხრა გაგვიგებდა ანდა კი რამეს
გაგვახსენდება ერთ დროს ჩვენი განკიცხვა გმობა
სიკვდილის წინად რომ დაითვლის ბინძურნი წამებს,
ჩვენ რაღა ვიცით მეგობარო ! დავდივართ ერთად,
და არ გვაშინებს ყოველი დღე სიმთვრალით სავსე,
მთელი ცხოვრება გვერდით მდგგომა დაღუნე თავი
როცა ერთმანეთს ვავსებდით და ხელახლა ვავსებთ.