წერე წერეე

წ ე რ ე,   წ ე რ ე ე..!

ახლა ავდექ შუაღამეს-რა ვქნა მერე?
შიგნით რაღაც ამომძახის-წერე...წერეე...!
მერე ვინმე ღვთისნიერი მისცემს რითმას
-დაამღერებს,
არ დამდგარა ჩემი ჟამი კიდევ ჯერე!
მეც ავდექი, ჩემი გულის ნარითმები ვწერე.. ვწერე..!
გავა დრო და ვიღაც ჩემზედ მადლიანი იტყვის მერე:
ვერ გაუგეს-არ იყვნენო იმ დროისთვის მისთვის მზათი,
ასე დამყვა მეც სხვაგვარი ხასიათი,
თუკი ახლაც ვინმეს მოსწონს-ასში ერთი,
ასე ვფიქრობთ ჩემს ნაჯღაბნზე-მე და ღმერთი.
ვერ ვეშვები, ვერ შევცვალე, ვერ მოვერგე ამ ცხოვრებას-
..განმსჯით" მერე,
როცა გულში მომაწვება-მაწვდის ბგერებს,
არ არსებობს კარგი რითმის საზღაური,
გულში რაღაც მიტრიალებს უცნაური,
წერე! წერე!..ამომძახის შიგნით ხმები,
მეც ვმორჩილობ-შუაღამეს ფეხზე ვდგები.
ხან სიმღერით, ხანაც სევდით, ხან მოლხენით,
ერთი ვინმე უცხო კაცი- ვით ოხერი,
ვიცი უფლის სამსჯავროსთან ერთად მივალთ,
მე მაშინ ვწერ-თქვენ სიზმრებში როცა გძინავთ,
ხან ღვთის ნებით ანგელოზთან ბაასს ვმართავ,
ცუდ სიზმრებში ხანაც ვწევარ შაითანთან,
უნდა წერო-ცის ანგელოზს ჩემთვის უთქვამს,
ბეჭზე მაზის ანგელოზი-როცა ვსუნთქავ,
ვინ გამიგებს- ალბათ სადღაც ასში ათი,
ვერ შევცვალე ჩემი ზნე და ხასიათი,
ბევრი შემხვდა ნარ-ეკალი და აღმართი,
ამიტომ ვარ მეც ამგვარი ,,უკუღმართი'',
იტყვის ვიღაც: წერას იყო აყოლილი,
ხასიათი-დედის მუცლით დაყოლილი,
მთვარეული, ღამის ბინდებს გაყოლილი,
დილის მუზებს სამარემდე ჩაყოლილი,
ღამე დავსდევ ,,კუდიანებს'' და ,,დემონებს'',
ლექსის რითმებს ვეზიარე-ლექსს ვემონე,
აღარ დავწერ თუ დამამწყვდევთ გალიაში,
ჩემს სულის ხმას გაიგონებთ მხოლოდ მაშინ,
დაავადდა პოეზიით-ჩემზე უთქვამთ,
ლექსით ვცოცხლობ, ლექსით ვცხოვრობ, ლექსით ვსუნთქავ..
ჩემზეც მოვა და სიკვდილი დაიკვეხებს,
ჩემი ვთქვა და თუ მოვკვდები-,,ამ ჩემს ფეხებს"!
...მოვა დრო და გამიხსენებთ-ჩემი ჯერე,
გული მაინც მეუბნება: წერე, წერეე...!

22 იანვარი 2025 წელი.