სანთელი
უსიერ ტევრში სანთლით ხელში მე დავრჩი მარტო, იყო ბურუსი, ტყეთა დუღი შეურხეველი, ჩამქრალი იყო მაშინ ჩემი ნაზი სანთელი და ვერსად ვპოვე ბინა იგი ჩემ შესაფერი, მაგრამ უეცრად ლურჯი ციდან ალი ავარდა და მან დიდადმა ჩემს სანთლისკენ გაინავარდა, ბნელში აინთო ჩემი სანთელი მარადჟამს იგი გახდა ნათელი, უსიერ ტევრში თუნდაც ეული მისი სხივები არის რჩეული, დაე ინათოს უსიერ ტევრში, რომ გაიმართოს ბნელი კერია და უგზოუკვლოდ თავისუფლება, იგემოს ყველამ ვინც კი ბნელია.
შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.
© POETRY.GE 2013 - 2024
@ კონტაქტი
5 კომენტარი
ცოტა ფრთხილად
!!!!!
დასაცინად თავი აიგდე!!!
სიცილი კარგია სიცოცხლეს ახანგრძლივებს
მარა ისე სინტაქსურად თავი დასაცინად აიგდე უფრო სწორია