თეთრი ხიდი

თეთრი ხიდის ქვეშ,
ზვირთი რიონის,
მდორედ მიიკვლევს
გაკაფულ ჭორომს.
ზარების რეკვა,
გვახსენებს ისევ,
რომ ხიდზე ვდგავართ,
ჩვენ ფეხქვეშ კიდევ,
მწირი რიონი,
ზვირთების სროლით,
მდორედ განაგრძობს
სვლას ისევ შორით.
ზარები უკვე იმის მაცნეა,
რომ შუადღის მზემ შემოაცხუნა,
თეთრ ხიდზე ვდგავართ,
მაგრამ არ გვცხელა,
მხოლოდ რიონის ზვირთების ქაფი
ისევ მახსენებს იმ მხურვალებას,
რომელიც ერთ დროს მაძლევდა ვნებას,
ახლა კი შეგვრჩა არარაობა,
რიონი მიდის, ზარები რეკავს...