ადამიანო...

რად ვერ ისვენებ ადამიანო,
ადამის სახე სულ წაგიშლია,
რად გედიდება შენი სიცოცხლე,
ნუთუ არ იცი - ერთი წკირია.
მტრობას და ბოღმას რად ესწრაფვები,
სიყვარული ხომ მათზე დიდია,
რად გაბოროტდი ადამიანო
და მოძმის სისხლი რად დაგიღვრია?!
გახედე ხეებს რა რიგად დგენან,
ყვავილებს ასდით ნაზი სურნელი,
თვალი ადევნე - თუ როგორ ღელავს
ცისკრის ალიონს ია-გუნდები.
წყაროს ჩხრიალი დამღერის ნანას,
ჩქერში ბინადრობს თევზი მრავალი,
და სიყვარულით გებაასება
მზე ალიონზე ამომავალი...
გზას ნუ აცდები ადამიანო,
დასაკარგავი კიდევ ბევრია,
სულს თუ გაყიდი - აბა მითხარი
მასზე ძვირფასი რა დაგრჩენია...