სიმდიდრე და სიღარიბე

ერთი ქვეყნის ერთ კუთხეში,
გზის პირად და მის შორს მდგარი
მოსჩანს ორი ნაგებობა
და ცხოვრების ორი ზღვარი.
ერთი ცამდის აზიდული,
ოქრო-ვერცხლით მობზინავი,
მეორე კი მოკრძალებით
ქვა-ლოდებით მომცინარი.
თითქმის ცამდის ზე აღმართულს
გარს ცემენტის არტყავს ჯარი,
მზის სხივები ვერ უწვდება,
ვერც ჩიტების ტკბილი ჰანგი,
ალიონზე მაღვიძარას
- ხმა ჩაესმის დამცინავი,
თავს ევლება მსახურები
მომღიმარნი, ფულის ხამნი...
ქვა-ლოდებით ნაგებ ქოხმახს
გარს ხეების იცავს ჯარი,
ალიონზე მზე სტუმრობს და
ხმოვანება ბულბულ-შაშვის.
მაღვიძარად მამალი ჰყავს
და ეზოში ცუგა დარბის,
ღამით ცაზე ვარსკვლავები
- უნათებენ სარკმელს კრძალვით.
წყაროს წყალი უჩხრიალებს
დაკოჟრილ ხელს წამლად არის,
მომსახურედ ბუნებას ჰყავს
და ბუნებაც მასთან არის.
წლები ისე მიილია შემოაწვა
მდიდარს დარდი,
ღარიბს დარდი არ ეხება
- არც მდიდრების კაეშანი...
ერთი ქვეყნის ერთ კუთხეში
ისევ მოსჩანს ორი სახლი,
ისტორიის ნაკვალევზე
სიღარიბე ბრძენად დადის...