ჯარისკაცი

დეკემბერია ჯარისკაცო, გათოვს სახეზე,
თეთრი ნაბადით შემკულია მთელი სამყარო,
სადარაჯოზე, საქართველოს ფარად დამდგარი
სამშობლოს იცავ, მკერდით ფარავ ტყვიას საავდროს.
ნაბადი გხურავს, ზამთრის სუსხიც შენთვის თბილია,
გეიმედება ოჯახობა - სახლს რომ გიცდიან,
შენთვის სამშობლო სიწმინდეა, გულის რითმია,
როგორც უფლისგან ბოძებული წიგნი ბიბლია.
ზამთარი არის ჯარისკაცო, გათოვს, ხან გაწვიმს,
ყინვის ნაბადით შემოსილა მთელი სამყარო
და საქართველოს სადარაჯოდ ფარად დამდგარი
მიწა-წყალს იცავ... წინაპართა ბილიკებს ავრცობ...
გარეთ ყინვაა ჯარისკაცო, შენ კი არ გცივა,
მებრძოლი გული სიყვარულის გრძნობამ გაათბო...