ვასილ ადეიშვილი
ადამიანი
ბედის ბორბალი
ბედის ბორბალი ნელა ტრიალებს, თავის გზით მიდის, ტოვებს იარებს. ხან სიხარულით ცას გვაზიარებს, ხან დარდებისგან გაგვატიალებს. ბედის ბორბალი თავის გზით მიდის, ხან ეკლიანზე ხვდება ხვიარებს, ია-ვარდებით მოფენილ გზაზე იმედებს სახავს და გვაფრთიანებს. ისმენს ცხოვრების დანამღერ ჰანგებს, სიახლეს გვამცნობს, ძველს ატიალებს ჭრილობას ჩუმი ცრემლით მკურნალობს, ყალბი ღიმილით გვიხვევს იარებს. ბედის ბორბალი - ოჰ... ჩვენი ბედის, მიდის ნელ-ნელა, მიდის... ტრიალებს, სადაც სიხარულს ავყევართ ზეცად, იქ დარდის ღრუბელს დაატრიალებს. ხან მზის სხივია ამომავალი, ხან წვიმა მოდის, ცრემლად მდინარე, დასაცავია დღე მომავალის, თუ დაუნებდა - გაატიალებს.