ცა

ცა ტირის, ნეტავ რას დარდობს, რატომ შეიკრა პირი?
ღრუბლებში გამოხვეული,წვიმის წვეთებით ტირის,
მასაც უყვარდა სიცოცხლე,ვარსკვლავთ ციმციმი მშვიდი,
შენი მშვენება ათბობდა,ვარსკვლავი იყავ მისთვის...
ერთ დღეს იქუხა ავდარმა,ცეცხლი გავარდა ციდან,
მოწყდა უმანკო ვარსკვლავი,ემშვიდობება ცის კარს,
გიპოვე, ვერ გაგიცანი, ვარსკვლავ ვიცანი შენში,
ეხლა ცა სტირის და გლოვობს, შენა ხარ სულ სხვის ხელში...
ცაზე გრუბელი შეიკრა, წვიმა იქნება დიდი, მეც მოვიწყინე,
დავფიქრდი,თუმც ვიყავ ერთ დროს მშვიდი...
მაღლა ცა, დაბლა ვაჟკაცი,ერთის გულისთვის ტირის...