ცოდვილის აღსარება


თუმცა გულით ვნანობ
ვფიქრობ გვიანია ჩემი აღსარება,
სული გადავღალე,
საქმე შენაბილწი - საქმეს ემატება,
თუნდაც დაჩოქილი
თვალებ ცრემლიანი ვიდგე შემოქმედთან
მე დავაგვიანე...
დროზე ვერ ვეწიე წმინდა ზიარებას.
ბევრი ავის მერე
ცოტა სიკარგენი ბნელში იკარგება,
თვალნი სინანულის
უფლის მოლოდინში ცრემლით ინამება,
ვიცი ვაგვიანებ,
დავანაგვიანე სულის წმინდა კერა,
თუმცა სინანულით
ცრემლით აღსარება, იმედად მეწვევა.
ეხლა გულით ვნანობ...
ნუთუ გვიანია ჩემი აღსარება?!
სული გადავღალე
ვცდილობ სიკეთე ვქმნა - ძალა მემატება...
.................................................................................
თუნდაც დაგვიანდეს,
მწამს ღმერთი მიმიღებს
ცოდვილს აღსარებად...

ვ. ადეიშვილი
0 კომენტარი

© POETRY.GE 2013 - 2024

@ კონტაქტი