ეს სოფელი მიტომ მინდა,შენ გიყურო,ჩემო მზეო

ეს სოფელი მიტომ მინდა,
შენ გიყურო ჩემო მზეო,
მაგრამ მზე რაც დამიბნელდა,
აღარაფერს ვნატრობ,ღმერთო!

დაეღვირება ჩემკენ გავაზი,
რად ამიჩემა არავინ იცის;
გაზაფხულია…რატომ არს ვაზი?
ენკენისთვეც რატომ იცინის?

ეს მხილებაა,თუ კადნიერება?
კულმინაცია აწ იჩენს თავს;
უბედურებაა თუ ბედნიერება?
მგონი ჟამია შევცვალოთ გზა!

აპრილის სიო აარხევს ფოთლებს,
გაზაფხული ააყვავებს ნუშს;
დატოვებს სიბნელე მყუდრო ოთახებს,
მზე გააცოცხლებს ნორჩ ვარდის ბუჩქს.

მალე დადგება ვარდობის თვეც,
ალბათ შეგხვდები,ჩემო მაისო;
როს შემოვივლით მთა-ბარს,ხე-ტყეს,
ამიხდენ ოცნებას,ჩემო დაისო!