უძირო ცის ქვეშ,ჰორიზონტს მიღმა…
უძირო ცის ქვეშ,ჰორიზონტს მიღმა, ნისლმა დაბურა შარავანდედი; მე ისევ ვგმინავ,მე ისევ მტკივა, შევიცანი ჩემი განაჩენი. საზღვრის იქით ვარ,ვარ ქართლის მიღმა, მაგრამ ვერ ვპოვე სულის სიმშვიდე; თითქოს კვლავ უცხო მიწა მომინდა, ვფიქრობ,მანდ ამცდება გულის მშვილდი. მაგრამ ვერ ვნახე ვერსად ეს განძი, სამყაროს იქით რომ იმალება; ალბათ ვერ განვვლი უსაზღვრო მანძილს, სადაც სჩანს უცხო ქვის ელვარება. უძირო ცის ქვეშ,ჰორიზონტს მიღმა, ველი სინათლის მოახლოებას; მე ისევ ვგმინავ და როცა მტკივა- მაშ ველოდები გამოსალმებას…
შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.
© POETRY.GE 2013 - 2024
@ კონტაქტი
0 კომენტარი