მონატრება


ახლაც მარტო ვარ,ისევ ვარ კენტი,
შენს მოლოდინში დრო გამეპარა;
სხვა რა ვქნა,არ შემიძლია მეტი,
არადა ვიცი,რომ აწი კმარა.

ვიცი,რომ დრამა დასასრულს ითხოვს,
ვიცი,რომ ალი აწ უკვე ჩაქრა;
მაგრამ ეს გული მაინც შენ გიხმობს
დამწვარი შენთვის მიფეთქავს ჩქარა.

სხეული შენთან შეხებას ჰნატრობს,
შენი თითების ნაზ მოძრაობებს;
მე ის სიცილი,ღიმილი,მართობს,
არადა ვცდილობ არ მომაგონდეს.

მერწმუნე,ვცდილობ,რომ დაგივიწყო,
მინდა გრძნობები მივანდო წარსულს;
თუმც მსურს ყოველი ახლად დავიწყო
მაშინებს ის,რომ ვაღწევთ აღსასრულს.

ალბათ დრო არის დაგემშვიდობო,
ალბათ დრო არის გაგიშვა ხელი;
არ შემიძლია…როგორ დაგტოვო,
როცა შენ გარდა არავის ველი?!

როგორ ვიყურო სხვების თვალებში,
როგორ ავღელდე მათდამი გრძნობით;
როდესაც მხოლოდ შენ გხედავ სხვებში
და თითქოს ვკვდები შენდამი ტრფობით.

მე აღარ მოვალ,მაგრამ იცოდე,
რომ როცა მოგწყინდებიან სხვები;
ამ რუხ ქალაქში ყოველთვის მპოვებ
და მარადისად შენი ვიქნები…

25.09.2024

შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.

0 კომენტარი

© POETRY.GE 2013 - 2024

@ კონტაქტი