ქაოსი

მე დალაგებით ვებრძვი ამ ქაოსს,
მაგრამ მაინც ვერ ვაქრობ მას;
მინდა ,რომ ჩემთან მოხვიდე ახლოს
და ქარით წაიღო ეს მტვერი აწ.

მოგიახლოვდი,მომირჩენ ტკივილს?
ნუ მიპასუხებ,ვიცი,რომ-არა.
ვინღა უშველის ამ საწყალ ფრინველს?
ერთი შენ იყავ და ისიც აღარ…

ამჟამ გვიანია,გემშვიდობები,
არადა მინდა,რომ იყო ჩემთან;
ვარდივით ვარ და ჩემი ეკლები,
შენ მოარჯულე,ვითარცა ღმერთმან.

ვიცი,ჩემო,რომ აღარ გინდივარ,
ვის რაში უნდა ეკლთა ფერება?
მე გიშვებ აწი,გთხოვ,გამომიარე,
როს მოგწყურდება ჩემი შეხება.

როს გამომივლი,გთხოვ,მომეხვიე,
ვიცი,რომ რთულია ჩემი მოთმენა;
ერთადერთი ხარ,ვინც მომერია
ერთადერთი ხარ,ვინც ამალხინა…

ცრემლებით ვშველი ჩემს მშრალ ფოთლებსა,
უშენოდ გაუქრათ სურნელი ნატიფი;
კვლავ ველი მე შენს გამოჩენასა,
გთხოვ,მომიტევე,რომ ისევ გატკინე.

მაგრამ დრო გადის და შენ არ ბრუნდები,
გპატიობ,ვიცი რომ არ ვარ კარგად;
ბოდიშსა გიხდი,რომ ვერა ვჩუმდები;
ოღონდაც შენ მყავდე გვერდში,კარგო!

ეჰ,საკმარისია,ვასრულებ წერას,
შენ არ გამოჩნდი,გაყევი ქარს;
მე კი შენ შეგსთხოვ შეწყალებას,
ნეტავ რთულია უშველო ქალს?…