ქაოსი
მე დალაგებით ვებრძვი ამ ქაოსს, მაგრამ მაინც ვერ ვაქრობ მას; მინდა ,რომ ჩემთან მოხვიდე ახლოს და ქარით წაიღო ეს მტვერი აწ. მოგიახლოვდი,მომირჩენ ტკივილს? ნუ მიპასუხებ,ვიცი,რომ-არა. ვინღა უშველის ამ საწყალ ფრინველს? ერთი შენ იყავ და ისიც აღარ… ამჟამ გვიანია,გემშვიდობები, არადა მინდა,რომ იყო ჩემთან; ვარდივით ვარ და ჩემი ეკლები, შენ მოარჯულე,ვითარცა ღმერთმან. ვიცი,ჩემო,რომ აღარ გინდივარ, ვის რაში უნდა ეკლთა ფერება? მე გიშვებ აწი,გთხოვ,გამომიარე, როს მოგწყურდება ჩემი შეხება. როს გამომივლი,გთხოვ,მომეხვიე, ვიცი,რომ რთულია ჩემი მოთმენა; ერთადერთი ხარ,ვინც მომერია ერთადერთი ხარ,ვინც ამალხინა… ცრემლებით ვშველი ჩემს მშრალ ფოთლებსა, უშენოდ გაუქრათ სურნელი ნატიფი; კვლავ ველი მე შენს გამოჩენასა, გთხოვ,მომიტევე,რომ ისევ გატკინე. მაგრამ დრო გადის და შენ არ ბრუნდები, გპატიობ,ვიცი რომ არ ვარ კარგად; ბოდიშსა გიხდი,რომ ვერა ვჩუმდები; ოღონდაც შენ მყავდე გვერდში,კარგო! ეჰ,საკმარისია,ვასრულებ წერას, შენ არ გამოჩნდი,გაყევი ქარს; მე კი შენ შეგსთხოვ შეწყალებას, ნეტავ რთულია უშველო ქალს?…
შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.
© POETRY.GE 2013 - 2024
@ კონტაქტი
1 კომენტარი
მარტივი არაფერია ;)