უმისამართო

ვეღარ ვაღწევ რითმას
რადგან შიში მიპყრობს,
დრო მიკარგავს მუზას
შენ, სხეულს, რომ გიპყრობს,

თავს ვერ ვართმევ ლოდინს
თავად მართმევს ტრფობას,
მე კი აღარ ვჩივი
დღეარეულ გრძნობას,

ახლა ვწერ და მერთულება
როგორ ვწერო შენზე რამე,
შენზე ფიქრით აღარ მძინავს
ამერია დღე და ღამე.