უსამართლობის სამართალი (პროზაული ნაწარმოები)

ერთ პატარა სოფელში, რომელიც მუხნარის ქედზე იყო გაშლილი, მდებარეობდა სკოლა, სადაც პატარა გოგონა, ელენე, სიამოვნებით დადიოდა. ელენე სწავლას დიდი მონდომებით ეკიდებოდა, ფართო სპექტრში უყურებდა მის მომავალსა და განვითარების ნაბიჯებს. მიუხედავად იმისა, რომ ხშირად უწევდა უსამართლობის პირისპირ დგომა, მაინც სჯეროდა, რომ ერთხელ სამართალი თავისივე ძალით დაიცავდა მის უფლებებს.
    ელენე ღარიბ ოჯახში იზრდებოდა. მისი მამა, დიმიტრი, მეთევზე იყო, რომელიც მთელი დღის შრომის მიუხედავად, ვერ ახერხებდა ოჯახისთვის საკმარისი სარჩოს მოტანას. სოფელში რამდენიმე ოჯახი იყო შეძლებული და ყველაფერს აკეთებდნენ იმისათვის, რომ მათი, საკუთარი ბავშვების საჭიროებები და უფლებები დაეკმაყოფილებინათ, მათ შორის განათლებაც. გოგონას (ელენეს) ერთადერთი ოცნება ჰქონდა, გაეგრძელებინა სწავლა და ჩაებარებინა უნივერსიტეტში. რატომღაც, ყოველთვის რაღაც ახლის ძიებაში იყო და სწორედაც, რომ ამ ძიებაში ჩაიკარგებოდა ხოლმე. იმ საზოგადოებაში გოგონების განათლებას საკმარისი ყურადღება არ ექცეოდა, ბიჭებს მეტ შესაძლებლობებს აძლევდნენ და მათ განათლებას მნიშვნელოვნად მიიჩნევდნენ, მაშინ როდესაც გოგონებს საოჯახო საქმიანობაზე უკეთებდნენ ხაზგასმას. მიუხედავად ამისა, ელენე ყველაფერს აკეთებდა, რომ კლასში პირველი ადგილი დაეჭირა, მის წარმატებას სოფელში თანდათან აღიარებდნენ და ეს იმედის ნიშანი ხდებოდა მათთვის, ვინც გოგონების უფლებების თანასწორობას უჭერდა მხარს.
    ელენეს მეთორმეტე დაბადების დღეზე მამამ გადაწყვეტილება მიიღო, რომ გოგონა აღარ უნდა გაჰყოლოდა სწავლას.
-   სწავლა ქალისთვის აუცილებელი არ არის! სახლში დარჩი და ოჯახში დაგვეხმარე! - თქვა დიმიტრიმ, მკაცრი ტონით.
გოგონას გულში ტკივილი გაჩნდა, თუმცა მამასთან კამათი არ გაბედა.
   ელენეს შანსები შეზღუდული დარჩა, მაგრამ მისმა მასწავლებელმა, ქალბატონმა ნინომ შეიტყო ამ ამბის შესახებ. მან კარგად იცოდა, რომ გოგონას განათლების უფლება დაირღვა და გადაწყვიტა, ეს ასე არ დაეტოვებინა. ნინოს სჯეროდა, რომ სამართლის უზენაესობა მხოლოდ მაშინ მიიღებდა ძალას, როცა თითოეული ბავშვის, განსაკუთრებით გოგონების უფლებები აღიარებული იქნებოდა. ნინომ ბავშვთა უფლებების დარღვევის გამო სასამართლოს მიმართა.
-   თითოეულ ბავშვს აქვს განათლების მიღების უფლება, ქვეყანა ვერ გახდება ძლიერი თუ გოგონები თანასწორად არ ჩავთვალეთ და მათი უფლებები არ დავიცავით! - განაცხადა მან სასამართლოს წინაშე.
სასამართლო სხდომაზე მოსახლეობის უმეტესი ნაწილი მივიდა. დიმიტრი გაკვირვებული იყო, როცა გაიგო, რომ სასამართლოს წინაშე უნდა დამდგარიყო.
-  მე კანონს არ ვარღვევ! ეს ჩემი შვილია და მე ვიცი რა სჭირდება მას! - აღშფოთებით წარმოთქვა მან.
   ნინო არ გაჩერებულა. მან დაჟინებით მოითხოვა, რომ ქვეყნის სამართლის უზენაესობა სწორედ ბავშვთა უფლებების დაცვით უნდა დამტკიცებულიყო.
-   სამართლის უზენაესობა ნიშნავს, რომ კანონი სწორედ მაშინ დგება თავის სიმაღლეზე, როდესაც ის ყველაზე დაუცველის დაცვაში გამოიხატება! მარინეს ხმა დავკარგეთ, მაგრამ მე ვიქნები მისი ხმა. - თქვა მან და თავდაჯერებულობა შეინარჩუნა.
   სასამართლომ განათლების სამინისტროს წარმომადგენელს მიმართა, რომელიც სასამართლოს წინაშე სიტყვით გამოვიდა:
-   ბავშვის უფლებაა, განავითაროს თავისი შესაძლებლობები და მიიღოს განათლება, მიუხედავად იმისა, თუ რას ფიქრობს ოჯახი.
   მოსახლეობა მოუთმენლად ელოდა თუ რა გადაწყვეტილებას მიიღებდა სასამართლო. მათთვის ეს მოულოდნელი და მნიშვნელოვანი იყო, რადგან კანონის უზენაესობის ცნება აქამდე თითქოს შორეული და მიუღწეველი ჩანდა. ელენეს საქმე მთელ ქვეყანაში ბავშვთა უფლებების დარღვევის სიმპტომი გახდა და ამ შემთხვევამ ხალხის აზროვნება უკეთესობისაკენ შეცვალა.
    რამდენიმე კვირის შემდეგ, სასამართლომ გამოიტანა განაჩენი: ელენეს განათლების უფლება აღდგა. დიმიტრის დაევალა შეესრულებინა განაჩენი და ელენეს განათლებისათვის ხელი აღარ შეეშალა.
     გოგონა კვლავ დაბრუნდა სკოლაში. ნინოს თავდადებამ და სამართლის დაცვის ურყევმა ძალამ დაამტკიცა, რომ სამართალი მხოლოდ მაშინ არის სრულყოფილი, როცა თითოეული ადამიანის უფლებებს იცავს. საბოლოოდ, კი ელენემ შეძლო თავისი ოცნების გზის გაგრძელება.
     დღეს, ნინო ქალთა უფლებების დამცველი გახდა და მისი ისტორია ქვეყნისთვის იმედის სიმბოლოდ იქცა, სამართალი არსებობს და მუშაობს მაშინ, როცა თითოეული ადამიანის უფლებას პატივს სცემენ.