სიბნელე ..

სიბნელე. რხევა თეთრი ფარდების.
მიყურადება შიშით ორსულთა
ნელსურნელების. ინთება-ქრება
ჭაღი-სანთელი. შრიალებს ბინდი.
ჭედავს სიჩუმე. ჩაბრუნებული
გულში ცრემლების ისმის შხუილი…
და მიყვარდება და მაჟრიალებს—
ღმერთმა უწყის - ვინ-რატომ და
რისთვის-როგორ ხდება ეს ბორო
ტეულთა წამსასწაულში? ვიბრა
ციები ყრუმუნჯ ზარების. საკმელის
სუნი. სევდა ხატების. გარყვნილ
ანგელოსთა გალობა-გვრინი. დე
მონთა ბნედა. მორჩილთა ხსენი.
რა ეშველება უჩვენოდ სივრცეს;
ჩემო დინა და ციო, ემინე, რომ
მანებივრებთ შორითშორიდან
და სულს გიბერავთ ქერა კულუზე
ლამაზი ღმერთი. მე კი მარტოკა
საოცრებათა მოლოდინში ვფრენ
და ვენარცხები ექოს უთქმელის.