მდუმარებას...
მდუმარებას რომ აღვემატე, ეს იცი, მაგრამ საეჭვოა ახლო ჟამებში — შე შლილობის გამოცდილებით - რომ ვიქცე ნაკურთხ ღვინოდ მზისგან და მწყურვალეთა მფარველ ღვთაებას გაავხორცებულ სულში შევეჭრა… რათა დავიხსნა ობობა იგი — შერიჟ რაჟებულ აბლაბუდისგან ბინდის პე რანგს რომ მიქსოვდა მუდამ. ::: :::: ::::: :::::::::::: :::::::: :::;:;;;; უსაყვარლესო, ისე ფაქიზად უნდა იგლოვო და დაიტირო, კატა ფეხე ბზე გეგლასუნოს და ბავშვებს გალობის ჟინი აღეძრათ. და მუცლადღების მზარდ მოლოდინ ში ასხივოსნებდე მიბნედილ ბუნაგს.
შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.
© POETRY.GE 2013 - 2024
@ კონტაქტი
0 კომენტარი