შემოდგომა ჰერეთში

ქურმუხის წყალს ჩამოჰყვება 
სიმღერები ჰერული - 
მატიანის გვერდებიდან 
ჩუმად ამოხეული. 
მკლავმაგარი პაპის ხელი 
დამჩნევია ლელიანს, 
დახუნძლული ვაზები კი - 
ჭიგოს შემოხვევიან, 
ქანაობენ, ირწევიან 
ჩაშაქრული მტევნები... 
ღვინო ცრემლად იწურება, 
ვერ იტევენ ქვევრები! 
„არაწითი ღვინეს დავლევ”- 
ღიღინებენ ჰერები, 
სუფრას პური არ აკლია, 
არც მუხრუკას ღერები, 
თუმცა ყველას ტანჯავს დარდი, 
ფიქრს ვერავინ იშორებს 
სამშობლოზე... გულს უმძიმებთ 
საქართველოს სიშორე! 
და გუგულის ბარტყებივით 
სხედან უცხო ბუდეში 
და აკლიათ მშობლიური 
ალერსი და ნუგეში. 
ჰერი ჰერობს და ქართველობს! 
არ სჭირდება მტკიცება, 
რომ ბედკრული „საქართველო 
ჰერეთიდან იწყება!”