ლოდინი

ჩემი ყოველი ნათქვამი სიტყვა,
ჩაიხატება ფურცელზე შავად,
ის სენი აღარ მეშვება, დამდევს,
რამაც გამხადა უშენოდ ავად.

მძიმე სუნთქვა და გულის ფეთქვა
წამში ათასჯერ მოცდა,
არ დავიღლები, მაგრამ ვკითხულობ
როდის სრულდება მოცდა..

უშენო ღამეს გადასდის ფერი,
თითქოს გახუნდა, გადასხვაფერდა,
წარმოსახვაში ფრთებიც წაგერთვა,
რომელიც მუდამ ჩემთან გაფრენდა..

თვალებს მოსწყინდათ გზების ყურება,
რით ვერ გამოჩნდა ფოსტალიონი,
ვეღარ მახარებს გამონათება,
უღიმღამოა დღეს ალიონი..