მე თეთრ კვართში ვარ...


მე თეთრ კვართში ვარ,
ჯვრებს მაცლიან,
მაკრავენ ჯვრებზე.
არ ვიცი- ვუძლებ,
თუ მომიწევს კიდევ ატანა.

გისოსებიდან გადმომყურებს ჩვენი ქვეყანა,
სული აღარ მაქვს -
ამომგლიჯეს ჩემმა შვილებმა.

ვიცი, გიკვირდა,
ამდენი ცხვარი ცხვრებმა
როგორ დაჭამა...
კომბლესთან მიდი - 
კომბლებისთვის,
მწყემსი აღარ გვყავს...

მიდი, აიღე რაც კი დარჩა -
დარდმა შემჭამა.
სული აღარ მაქვს,
სული მშია,
სული მწყურია.

ერთხელაც იყო:
წილნაყარი ვნახე ღმერთთანა -
ჩვენი ერი - ახლა ძლიერ მდუმარე...

სირცხვილი მჭამს -
გმირთა ხმები მეძახის ახლაც.

მე თეთრ კვართში ვარ,
ჯვრებს მაცლიან,
მაკრავენ ჯვრებზე.
არ ვიცი- ვუძლებ,
თუ მომიწევს კიდევ ატანა.

სირცხვილი მწვავს,
ვეღარ ვფიქრობ ფიზიკურ ცეცხლზე - 
სულამოცლილი
გადმომყურებს
ჩვენი ქვეყანა...

2025 წ.

შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.

0 კომენტარი

© POETRY.GE 2013 - 2025

Facebook Telegram კონტაქტი