ოდა დედა ღმერთს

ოდა დედა ღმერთს

სახიერებით დაიდე ბინა,
ვაზის ყლორტები გამოწურე,
სიყვარული გულში ვეღარ დაიტიე,
დედა ღმერთო, დედამიწას გადმოჰფინე.

შენი კალთა, 
სულს ჩვენს მოჰფენს
ღვთაებრივ ლანდს,
გერქვა ინანა,ისიდა,ჰერა
შენმა ყვავილმა, 
პოეტის სულსაც ჩასწვდა
და მიიზიდა,
სილაში მყოფი,მზე მარიამი
ოქრას ფერებში აამღერა...

ხელში ჩამკვდარი ძე ღმერთი გტკივა,
არადა, უფლის ჰოპოსტასს 
არ დაემთხვა დედური გული,
ბედმა შენი ავბედობა განიზიდა,
ცეცხლი მაყვლის ბუჩქზე 
მოსაუბრე ცეცხლის სიტყვა.

ვაზისფოთლებს შიგან იწვის სიცოცხლე,
თმის კულულები ცაზე ღრუბლებს უყვება 
ჯვარცმის ამბებს და დატირება 
სილაში ვარდს რწყავს ღვთიურ სულიდან ...