პოეტი არის ადამიანი?

დილით იღვიძებს პოეტი ჩვეულ,
დგება, ეცემა სამზარეულოს,
ნაბნაბით ფიქრობს, თუ გულჩახვეულ
რვეულის ფურცლებს როგორ ეუბნოს.
ჯერ ჩაის მოსვამს, პირს დაინაყრებს,
შემდეგ აივანს მოსჯდება ერთხანს,
სიო-ნარნარში მუზთა ჯგუფს აკრეფს
და შეადარებს გრძნობათა ექთანს. 
წავა, მაგიდას წინ დაუჯდება,
ცხვირწინ დაიდებს აუკრეფ ფურცლებს,
დაწერს ნახულებს - აივნის დილას
და ყველა მუზის არსს შეიუღლებს.
მერმე დაღამდა, მთვარე გაშიშვლდა
და პოტატორიც დასჯერდა ლანდშაფტს,
ისევ მუზები გაჩნდა ქარიშხლად,
მოსაგონებლად - გრძნობათა შარბათს.
წავა, მაგიდას წინ დაუჯდება,
ცხვირწინ დაიდებს აუკრეფ ფურცლებს,
დაწერს ნახულებს - აივნის ღამეს
და ყველა მუზის არსს შეიუღლებს.
დილა გათენდა, ახალი სხივი,
მოჰგავს მოსტუმრე ეროსის წვეულს,
ნაცნობი ჯაჭვი, ნაცნობი რონდო -
დილით იღვიძებს პოეტი ჩვეულ.