ტრაგიკომედიური

წუთისოფლის დასასრულსა ვდგავარ ვითა მეძებარი,
სხეულს სარის ნატოტარი დასჩნევია მოუხრალი,
საკვნესარი ჩვილთა დედებს უწონიათ ასი თვალი,
გაუზრდიათ, უწვრთნიათ, გადუციათ ვით საგზალი.

არც ეშინის ვაჟკაც დედას, სიკვდილს კარგად ენდობა,
მოუყრია თავი ჯალათთ, ყოველგანი ესმოდათ,
თანაც გვერდით ვიღაც კაცი, გაგი გაგუ ერთვოდათ,
სახედარმა, თვალწარმტაცმა განაცხადა: “ექსპრომტად”.