მთვარეულთა ქორწინება

მეფინება ბაგეებზე უწრფელესი დარდი,
ღრუბლებს შორის მთვარეულო, ჩემთვის გამოდარდი,
ტიტანურ ჩრდილს ეფერება უსისხლესი ვარდი,
როს წარმოგშვეს მნათობიდან, უმალ შემიყვარდი.
 
როიალი ამომშანთავს ბეთჰოვენის ნოტებს,
ბროლის ჩონჩხი წვიმის ინტიმს ფებოსურად მომტეხს,
ცრემლი ცელავს აისბერგში მონატრების ყლორტებს,
ჩავეფესვე წყალში ჩამდნარ გეიზერულ ტოტებს.
 
სიო კოცნის მზის ნაფეხურს, მოფარფატე არგო,
მინდა ჩემში მარადჟამად, სილაჟვარდით ჩაგრგო,
ვიცი შეძლებ ყვავილნარში, ჩუმი ტრფობით მზარდო,
მთვარევ, - შეგთხოვ მუხლმოყრილი კრძალვით გამავარდო.
 
შენ მაგივრად მომეტმასნა კოსმიური სევდა,
ვულკანური სიმფონია რომანტიკას სდევდა,
მთვარის მზერა მიტოვებულს, ბნელში მუდამ მძლევდა,
პლანეტებში ჩასვენებულს სუნთქვა გამიხევდა.
 
როგორ მინდა გეთაყვანო, ვეამბორო ელვას,
შევერთდებით ციურ თაღზე, შევასრულებთ ნელ ვალსს,
არ დავიწყებ ვარდის გულის მუხანათურ წელვას,
განაქარვებს მთვარის კოცნა ჯოჯოხეთურ ღელვას.
 
ჩაქსოვილხარ მნათ ქურანში სერენადულ ბგერად,
დაიტალღა პაგანინი თეთრი ძვლების ძგერად,
დაივანე ზეცის ქნარზე, დაუკარი მჟღერად,
უკვდავყოფდნენ ლირიკოსებს, სცდიდნენ ნაირფერად.
 
პეპლის ფრთებად დაგფენია ნამწვავები თვალთა,
ნავსაყუდლად მოგიქარგე შეღამების კალთა,
გიმღერიან ქიმერები ცეცხლისმფრქვეველ ალთა,
დამებინდა სინატიფე მელოდიურ ქალთა.
 
ავყვავდები სპეტაკ ყელზე, როგორც ციურ ვაზზე,
მზის ტუჩებზე ვირონინებ, ვით ტაიჭი ზღვაზე,
ამოვცურავ თვალებიდან, დითირამბს ვწერ ნაზზე,
ამოვტვიფრავ უტურფეს ვარდს გალურჯებულ ქაფზე.
 
გრიგალური ქორწინება ფრენის აფრებს იკრებს,
თუ უარმყოფ, ცოლობას ვთხოვ ნაქანდაკარ ფიქრებს,
ვამერანებ მქუხარებით უშეშლილეს ფიფქებს,
ამოვრეკლავ ქვესკნელიდან ძილისპირულ სფინქსებს.
 
დაჩონჩხილა მგოსანი და ავერანებს სამარხს,
პეგასებმა მთვარის შობა შეადარეს ნამარხს,
სისხლისფერი ბუკეფალი განაყენებს ჩახმახს,
მთვარიანი ფენიქსები დაიწყებენ ხარხარს.

გაგვიტაცებს ქარბუქიდან შავფრთიანი რაში,
ვარდისფერი ურაგანი აგვაცეკვებს ცაში,
ყორნისფერი წამწამები გაგვაფრენენ ქარში,
რადეცკულად აგვიტაცებს მეწამული მარში.
 
დაგიკოცნი უშიშვლეს ვარდს, შევირწყმებით აქტით,
ვიგრძნობთ ვნების სიმხურვალეს, შეგეხები ტაქტით,
მწველი გრძნობა ამოიფრქვა, ვაგვირგვინებთ პაქტით,
ჩემს სიყვარულს ამოვსუსხავ, გავაქვავებ ფაქტით.
 
წამოჩიტდი წალკოტიდან ქორფა ქალის სახედ,
მინდა ურცხვად ჩაგეკონო, ვიქცე გედის ბაგედ,
ვნატრობ ჩემში გაგახვიო, ვიქცე სელის ბადედ,
მთვარეული ვარდზე ფიქრობს, პოეტს ელის ღამედ!