ქალწულის ელეგია

ქალწული ნისლის სამოსით, 
დაფნისფერია თვალებით,
ცივ ბაგეთ სისხლი გადმოსდით,
მაღლდება გარდაცვალებით.
 
ქარებს ეხვევა ვარდებით,
ბროლისგან ნაკვეთ ხელებს შლის,
მის გრილ მზერაში ვვარდებით,
ვეღარ დაჰკოცნის წვიმის შვილს.
 
ქალის მოწყენა მატირებს,
ჩონჩხისფერ ღრუბლებს ატყვევებს,
პათოსით არწევს სატირებს,
მოიგლეჯს მტვრიან სახვევებს.
 
ჭრილობაც მრავლად უნახავს,
თოვლიან ფიქრებს აგელვებს,
ფატუმის მზითევს ვუნახავ,
ღამეულ ზღვაში ვაღელვებ.

ყორანთა მწუხრი ტრიალებს,
ძვლისფერი ფრთებიც იცავენ,
იხოკავს ცრემლთა იარებს,
დამათვრალ ტრფობას ჰფიცავენ.
 
მწვანე ტბორებით გამკვეთა,
იმოსავს ციურ ქიმერებს,
თავს ესხმის სასოწარკვეთა,
მაგრამ ის კვლავაც იმღერებს.
 
ზღვისფერი კაბით მახევებს,
უმანკოდ თლილ მხრებს ვეხები, 
ხედავს სიკვდილის სახეებს,
სწვავენ ტალღური შხეფები.
 
მის მზერას ვერ ვემალები,
არ მინდა ჩავქრე უშენოდ,
ლპებიან ქორფა ქალები,
დაე აკლდამა უშენონ.
 
ვგოდებ, გამშორდა ულმობლად,
სიცივის სუსხში დამტოვა,
სიყვარულს ჩოქვით უხმობდა,
თვისი სურნელით დამთოვა.

შენკენ ვაჭენებ მერანებს,
მაგრამ არ მინდობ სევდიანს,
მზის ნათელს გავავერანებ,
შენსგან განდგომილს მსდევნიან.
 
შემზარა შენმა ზმანებამ,
მინდა საფლავშიც მოგეკრა,
ბევრი მაწამა თავნებამ,
სჯობდა მნათობი მომეკლა.
 
უსიერ ტყეში სეირნობ,
ძვლის დიადემას მოიხსნი,
ნუთუ ოდესმე შემინდობ?!
მოგმართე ურცხვი მონის ხმით.
 
თავს ზემოთ მთვარე ანათებს,
შენ კი სულ უფრო მშორდები,
ვტანჯავ მარტოსულ საათებს,
მსურს გიგალობო ოდები.
 
ქარიშხალს წყევლით აბევრებს,
ცხელი სხივები მსერავენ,
მჩუქნის სიცოცხლის საბერველს,
სველი ჩრდილები მზვერავენ.
 
აშრობს უშიშრად გრძნობის ტბებს,
სულს მაცლის კუბოს ფიცრამდე,
სატრფოს ტუჩებმა დამატკბეს,
მინდა დარდისგან გიცავდე.

მიჯნურებს გულით ატარებს,
შენთვის ვენებსაც გადავხსნი,
დავლოცავ გლოვის ამტანებს,
ჰქრებიან ცოდვის სამარხნი.
 
ვგრძნობ, ჩემში ცეცხლი მინავლდა,
მირაჟში ღვიძავთ პეგასებს,
მუდამ მარტოსულს მძინავდა,
უშენოდ მიწაც ვერ გაძლებს.
 
ის გვჯობნის, ჩვენზე დიდია,
საგულეს გვიხსნის მშვენებით,
უგვანი დრონიც მიდიან,
სიბრძნის სინაზით ვმშვენდებით.
 
დედოფალს შევთხოვ შენდობას,
თავის დაკარგვა მომელის,
ვაი, რომ აღარ მენდობა,
სიბილწე გვიხსნის, რომელი?!
 
ვგონებ, რომ ამბავს ვასრულებ,
ვუმღერი მალულ ქალობას,
სიწმინდე წყვდიადს მაძულებს,
ვუყვარვარ მარადჟამობას.