არვო მეტსი --- ვერლიბრები

******
 ეს მე ვარ, დამსმენი ღმერთთან, ჩემზე და ადამიანებზე.

*******
ღმერთო, როგორი ღარიბი ვარ,
ვერაფრით ვპასუხობ გოგონას ღიმილს,
თავს ვიკატუნებ,
თითქოსდა ღიმილზე მაღლა ვარ.
და ღიმილი კვდება.

******
ვქრები გაზაფხულში,
ბრბოში,
გუბეში,
ლაჟვარდებში.
აღარ  მეძებოთ.
მე ისე კარგად ვარ...

******
უცნაური ჩვეულებაა, მიანიჭო ადამიანებს სახელები (ანდაც ნომრები)...  მე უსახელოდ წავალ. უსახელოს ხომ ვერ მომძებნიან.

******
მე მეხსიერების სხვადასხვა კუთხეში გინახავთ, ღმერთმა ქნას ერთმანეთს არ შეხვდეთ!

******
... მე არ ვარ ის, ვისაც სამყარო  ელოდება, მაგრამ ვეხმარები მას გააღოს ტყვიის კარები.

******
უკვე უამრავ ადამიანს გაეცალა სული...
ისინი გადაიქცნენ რობოტებად. მათ გასცემს რუხი, მეტალისფერი ელვარება თვალებში.

*******
ტკივილს ვაყენებთ მათ, ვისთვისაც ძვირფასი ვართ.
სხვებისთვის კი ჩვენ სულ ერთი ვართ.