ორუცნობიანი ლექსი

ამ უძილო ღამეებით აივსო ტვინი
და ჩემი თავის ქალა
თითქოს ქვებით სავსე ქვაბია,
ისე დამძიმდა. ოთახში
ეს შავ_თეთრი ტელევიზორი მიყურებს,
როცა გამორთვა მავიწყდება და
შიშინებს. სხვა მხრივ,
შეუმჩნევლად გამყავს დრო _
შიში არა მაქვს. ძილი კი
საუკეთესო საშუალება იქნებოდა
შენი ამბების გასაცნობადაც,
როცა სიზმარი შეხვედრის ადგილია,
ხოლო ჩვენ _ ორი უცნობი
ამ უძილო ღამეებით _ ქვებით
სავსე ტვინს ვბურღავთ.