გადმომზირალნი კლდიდან ქვაბები..

გადმომზირალნი კლდიდან ქვაბები
თითქოს დაღლილან ხმალთა ტევებით...
აღინუსხება ჭრაქის ნათელზე -
„სპარსნი ვაოტეთ, თურქებს შევებით“...
არც ხმალს ეძინა, არც გულ-გონებას,
სამარადისო ნათელს ანთებდნენ...
მამულისათვის იღებებოდა
ბერ-მონაზონთა კაბის კალთები.
შენ, მომავალო, დღეო ხვალისა,
უკეთესისთვის, ალბათ, ილაშქრებ:
ვალმოხდილია დიდი წარსული
მამულისა და კაცთა წინაშე!