ძველი ხომალდი სტოკჰოლმის ნავსადგურში

სამანძიანი თეთრი ხომალდი
ჩვეული სწრაფით
აღარასოდეს, აღარასოდეს
არ გაშლის აფრებს
და მუხლ მოყრილი ,ღამენათევი,
თავმიუდები
გამარჯვებული ნორნების მხარეს
არ დაბრუნდება.
მაგრამ,როდესაც სტოქოლმის ქუჩებს
ძველი ფარნები
გაანათებენ ჩვეულებრივი
იდუმალებით,
ძველი ხომალდი თვალანთებულ
ვიკინგებს უხმობს,
ნავსადგურიდან ის გაშლილ ზღვაში
გამოდის უხმოდ_
ძველ სიამაყეს,წარსულ სილაღეს
ზღვის სივრცე მოჰგვრის...
გათენებისას, გარიჟრაჟისას
ბრუნდება სტოქჰოლმს
და წუთიერი ამ ნეტარებით
დაღლილი უღვთოდ
დღისისთვის გემბანს ვიკინგთა ნაცვლად
ტურისტებს უთმობს
იმ იმედით,რომ ღამით გაჰყვება
ვიკინგთა ყვირილს
და გაშლილ ზღვაში,თვის სტიქიაში,
მთვარის ქვეშ ივლის!