კვლავ ნათლის სვეტად!

წმინდაა თქვენი გამოცხადება, -
შუაღამისას მწვერვალზე მდგარნი 
თვალს მოავლებდით 
ღვთისმშობლის მხარეს,
მის დასახსნელად გქონდათ მზადება!
გაურკვევლობით დაღლილ ქვეყანას 
კვლავ მძიმე ხვედრი წილად რგებოდა...
ანუგეშებდით, რომ წყვდიადიდან 
კვლავ ნათლის სვეტად წამოდგებოდა!

***
ვხედავ სერაფიმს თვალმოციმციმეს, -
იგი საუფლო წიაღით მოფრენს:
გულს ისევ ისე მომხსნის სიმძიმეს 
და კვლავ ღვთაებრივ სიმშვიდეს მომფენს!

***
ყოფილა ის დროც 
(კვლავ ცასა ვვედრებ!), -
საერთო ენა ჰქონია ქართლსა,
ერთს ვფიცულობდით 
ქართველნი ხატსა,
მანც მოგვიყვანა 
დღევანდელ დღემდე!!

ხმანი ვერ სცანით!
(დავითის ისტორიკოსი სმიხედვით)
წაღმა-უკუღმა 
ფრენენ ისარნი,
შეაზანზარეს 
ბურჯნი ცისანი...
მაბრალობლებო 
დავითისანო,
ხმანი ვერ სცანით 
განგებისანი!

***
დასაბამიდან მოდიხართ, ოდით, -
თქვენ იმთავითვე სინათლეს მოსდევთ...
იყავით,
ხართ 
და 
იქნებით მერეც,
როგორც სიკვდილი და ბედისწერა!
ჰე, ლეგეონთა ვაუწყებ თქვენთა,
ვერ განმიწონონ გულში ლახვარი,
ვერა, ვერ შეძლოთ დაცხრობა მზეთა,
გადააფაროთ ბნელი სამყაროს!

***
ცილისწამების შხამით ამვსები 
შენს წმინდა სახელს რად ეტმასნება,
რომ... ხეს კეთილსა ძირი უთხაროს,
კაცთ მოუშალოს ნავსაყუდარი?
რომ... მიმქროლავნი სპეტაკ ღრუბლებად 
შეგრყვნან, შეგბილწონ, თავისუფლებავ,
რომ ანგელოსის ხატი გვავიწყონ 
და კვლავ სატანა გამოაღვიძონ?