ხანდახან

ხანდახან,
როცა მიმაგდებს სევდა
და ეჭვისაგან ვარ დაშრეტილი,
მღვრიე ნისლიდან
როგორც მხედარი,
გამოდის ხოლმე ჩემი შატილი.
ნისლში ჩნდებიან:
ჩემი გირევი,
ჩემი უშგული
და ჩემი გრემი,
და ჟამი,
როგორც ნანადირევი,
მოაქვთ მაღალი,
დაღლილი მხრებით...

წყარო: www.biblioteka.litklubi.ge